Rozdział 12 ,,Cel uświęca środki" cz. 2

            Stanęłam znowu na tej górce, patrzyłam znowu na ten sam krajobraz. Lucas dalej uparcie mnie prowadził.

            - Hej, nie pali się! – powiedziałam, marszcząc brwi – Nie ma pośpiechu – dodałam po chwili milczenia.

            - Jest – mruknął. – To coś może nas zabić w każdej chwili, młoda!

            - Tylko nie młoda – mruknęłam i wyrwałam rękę z uścisku chłopaka.

            - Nie zachowuj się jak dziecko, Cher – warknął i ruszył przed siebie. Westchnęłam i powolnym krokiem podążyłam za nim. Minęliśmy dwa ścierwa, dokładnie takie same, jak i wcześniej.

            - Luc, nie dotykaj tego – poprosiłam, przystając. – to niebezpieczne.

Trybut przewrócił teatralnie oczami.

            - Nie jestem głupi.

            - Zaczynam w to wątpić – szepnęłam pod nosem. Nie usłyszał mnie. Nagle wpadło mi coś do głowy.

            - A myślałeś, że za tym mogą stać… toksyny? Wiesz, radioaktywność i tym podobne – zaczęłam nieśmiało. Lucas odwrócił się i spojrzał mi prosto w oczy.

            - To… ciekawa teoria… Załóżmy, że tak jest. Co z tego wynika? – zapytał.

            - W przypadku ssaka przy dawce wynoszącej ok. 100 radów, następuje uszkodzenie układów rozrodczych, a przy dawce 1000 radów następuje śmierć – wyrecytowałam na jednym wydechu. Warto było się uczyć.

            - O cholera.

            - No właśnie, cholera – powiedziałam.

            - Czyli tak czy inaczej umrzemy – szepnął. – Niech to szlag!

            - Ale promieniowanie nie mogło stworzyć tej… dziewczyny – zauważyłam.

            - Jakiej dziewczyny? – zaciekawił się Lucas. Opowiedziałam mu w dużym skrócie tę historię. Zmarszczył brwi.

            - To prawda. Czyli, że musieli dodać do tego czegoś jakichś toksyn, cząstek, pierwiastków czy co tam jeszcze.

            - Organizatorzy są szaleni! – krzyknęłam, nagle ogarnięta paniką. – To nienormalne! N I E N O R M A L N E!

            - Uspokój się – rzekł podenerwowany Lucas. Wiedziałam, że on też się boi.

Wymyślimy coś. Wymyślimy. Nie, nie chcę umierać! Do diabła z tym pieprzonym cytatem! Nie. Chcę. Skończyć. Na. Tej. Arenie. Z. Nimi! Nie chcę!

Głęboki oddech. Spokój.

            - Dobra, jak usunąć promieniowanie? – zapytał spokojnie.

            - Ja… Ja nie wiem. – wzruszyłam ramionami. – Chyba się nie da.

Organizatorzy muszą się dobrze bawić, nie ma co. 

Od autorki: Krótkie. Chyba się za to zabiję T. T Jakby mi zagrożeń mało było, to jeszcze historyczka musiała się na mnie uprzeć i teraz weź tu znajdź czas na pisanie x.x Cóż, mimo to obiecuję, że tak jakoś dwa tygodnie przed końcem roku będę już tak aktywna jak w marcu, bo wtedy już zamierzam sobie olać szkołę. Taki prezent.

Cóż, podoba wam się szablon? Mi bardzo! Aż się chce napisać jakiś rozdział :3